تا کنون هیچ ترومپتنواز شاخصی در حوزهی موسیقی کلاسیک غربی در ایران نداشتهایم. در خصوص سازهای بادی دیگر مانند کلارینت، نوازندگان ایرانیای بودهاند که با تحصیل در کالجهای موسیقی در غرب و پیشرفتهای قابل ملاحظه در نوازندگی به ارکسترهای بزرگ و مهمی در غرب راه پیدا کردهاند اما در مورد ترومپت حتی در ارکسترهای خارجی نیز نوازندهی ایرانی حضور نداشته است. با اینحال همیشه در دورههای مختلف به اندازهی انگشتان یک دست ترومپت نوازانی بودهاند که کار ارکسترهای داخل ایران را راه انداختهاند. این مسأله علاوه بر اینکه ناشی از جدید بودن این ساز در موسیقی ایران و فقدانِ معلمین حرفهای و سطح بالا (به ویژه در سالهای بعد از انقلاب ۵۷) بوده اما در سالهای گذشته از قدیمی بودن و غیراستاندارد بودن شیوههای آموزشی در ایران نیز تأثیر پذیرفته است. البته این موضوع در مورد دیگر سازهای بادی برنجی در ایران نیز صادق است. در هر حال رهبران ارکستر در ایران همواره در انتخاب رپرتوار اجرایی برای ارکستر سمفونیک در ایران به بخش سازهای بادی برنجی توجه دارند و معمولاً قطعاتی را که بخش برنجی پیچیدهای دارند انتخاب نمیکنند. اگر بخواهیم یکی از قطعاتی را که از این حیث جزو دشوارها میتوان برشمردش نام ببریم که در ایران اجرا نیز شده باشد، پوئم سمفونیک شهرزاد اثر ریمسکی کورساکوف است که همواره در چند بار اجرا در ایران بخش بادی برنجی آن ضعیف بوده و از عهدهی اجرای پاساژهای دشوار آن به سختی برآمدهاند و اجرای بخشهای دشوار آن همواره چالش بزرگی برای سکشن بادی برنجی و رهبر ارکستر بوده است.
همانند سازهای دیگر موسیقی که در دهههای گذشته در ایران به تعداد نوازندگان خوب آنها افزوده شده به طور نسبی در خصوص ترومپت نیز به لحاظ کمیت تعداد نوازندگان نسبت به دهه های گذشته افزایش چشمگیری داشته است. خانه ترومپت ایران تلاش دارد تا بتواند با معرفی به روزترین روشهای آموزشی این ساز و ترجمهی متنهای علمی و تخصصی مهم در این خصوص و ارائهی آنها به علاقهمندان این ساز کیفیت نوازندگی ترومپت را در ایران ارتقا دهد و در حال انجام برنامهریزیهایی برای برگزاری کارگاههای آموزشی و دعوت از نوازندگان برجستهی جهان است. همچنین در همین صفحه به تدریج مهمترین ترومپت نوازان ایرانی موسیقی کلاسیک غرب که از زمان تشکیل نخستین ارکسترهای موسیقی کلاسیک غربی در ایران، در این ارکسترها ترومپت نواختهاند، معرفی خواهند شد.